akryl, płótno, 132 × 102 cm
nr inw. DTZSP/71; zakup 2006

Malarstwo Harlendera konsekwentnie podąża tym samym tokiem myślenia, którego rezultatem są prace artysty występujące w innych mediach. Formy pojawiające się w Portretach, analogicznie do przekształceń kresek, wynikają z metamorfozy kształtów rzeczywistych. Twórca zredukował je do podstawowych figur geometrycznych – koła czy trójkąta – ograniczając się do użycia wyłącznie bieli i czerni. Ta minimalizacja środków formalnych jest swego rodzaju powrotem do korzeni malarstwa lub początków sztuki w ogóle. Oszczędne formalnie prace są jakby etapem poprzedzającym jednolity koncept charakteryzujący całą twórczość Harlendera (etapem rozpatrywanym nie chronologicznie, a raczej intelektualnie). Prace mają charakter totemiczny, znakowy. Stanowią formy pierwotne, najbardziej syntetyczne i skoncentrowane.