fotografia czarno-biała, akryl na płótnie fotograficznym;
akryl na płótnie; 2 części, 100 x 100 cm każda
nr inw. DTZSP/29–30; zakup 2005

Pierwszy z obrazów jest regularną abstrakcyjną kompozycją ze swobodnie namalowanych kolistych czarnych plam na białym tle, ułożonych w ośmiu poziomych i siedmiu pionowych rzędach. Przerywane linie dzielą powierzchnię na pola, które są wypełnione plamami o  średnicy największej w górnym rzędzie, a  zmniejszającej się stopniowo ku dołowi. Drugi z obrazów zawiera identyczną malarską kompozycję, ale w charakterze tła użyto fotografii przedstawiającej autora siedzącego za okrągłym stołem. Artysta spogląda w kamerę, w jednej ręce trzymając zabawkę w kształcie ptaka. Podobne zabawki stoją po obu stronach stołu. Fotografia utrzymana jest w tonacji sepiowej. Energia luzu to tytuł, który Andrzej Lachowicz stosował do cyklów swoich prac od połowy lat osiemdziesiątych. Prace te prezentowane były zarówno pojedynczo, jak i w zmieniających się zestawach. Dominowały w nich dwa motywy: fotograficzny – to autoportrety artysty, najczęściej we wnętrzach, gdzie postać ukazana jest przy prostych czynnościach, takich jak machanie miotełką, trzymanie zabawek czy siedzenie w fotelu. Drugi motyw – malarski – stanowią się proste znaki składające się z kół, trójkątów czy swobodnych maźnięć farby. Układają się one w wyraźne, różnokolorowe rytmy, o narastających bądź zmniejszających się wielkościach kształtów . Czasami artysta łączył oba motywy, malując figury geometryczne na fotografii, albo zestawiał je na oddzielnych powierzchniach. W serii Na ukos przechylał kompozycję fotografii o 45 stopni. Hasło Energia luzu Andrzeja Lachowicza korespondowało z pojęciem „luźniej przestrzeni”, którym posługiwała się w tym samym czasie Natalia LL. Ogólnie rzecz biorąc odnosiło się do obszaru wyznaczonego przez biegunowe determinanty ludzkiej egzystencji, gdzie możliwe są jednak nieograniczone przejawy aktywności.