ceramika, 43 × 94 × 52 cm
nr inw. DTZSP/894; zakup 2009

Cykl Inwersje kontynuuje poruszane wcześniej przez artystę zagadnienia przenoszenia obiektu z wirtualnej przestrzeni w realną. Poprzedzony został eksperymentami formalnymi, mającymi na celu ożywienie własnych szkiców i projektów kompozycji przestrzennych za pomocą animacji i wideo, których efektem była idea przemian oraz transformacji. Inwersje tworzą trzy rzeźby ceramiczne: Inwersja 01, Inwersja 02, Transmisja, czyli obiekty o geometrycznych kształtach, sugerujące układ geometryczno-mechaniczny.

Dziewięć fotografii stanowi ich dokumentację. Dokumentacja wideoperformansu ukazuje w trybie odwróconym destrukcję obiektu Inwersja. Rzeźby Inwersje oraz Transmisja wraz z rejestracją wideo i fotografiami stanowią odzwierciedlenie procesu przepływu obiektu pomiędzy przestrzenią wirtualną a realną. Od strony formalnej artysta opisuje ów proces jako przechodzenie pomiędzy różnymi mediami i metodami kształtowania formy: od całkowicie manualnego formowania obiektu poprzez jego wirtualną transformację w przestrzeni oprogramowania 3D aż do powrotu w materię rzeczywistego świata i ostateczne wejście w zapętlony obraz wideo.

Rejestracja oraz odwrócenie procesu zniszczenia wcześniej zaprojektowanej w środowisku 3D ceramicznej rzeźby stwarza nowe relacje pomiędzy poruszającymi się elementami formy oraz twórcą – rozbity na drobne części obiekt wraca do swojego pierwotnego kształtu w rękach artysty. Ruchomy obraz dodatkowo rozszerza postrzeganie dotąd statycznych obiektów, odkrywając na nowo cechy tworzywa ceramicznego, które ujawniają się dopiero w zetknięciu z medium wykorzystującym czas i ruch. Podstawowym założeniem Inwersji było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy medium, jakim jest ceramika, może zarejestrować zmienność i ruch. W swojej twórczości do procesu modelowania rzeczywistości Adam Abel powraca niezmiennie. Po Inwersji zrealizował animację komputerową Afirmacja (2008), przedstawiającą charakterystyczny model architektury-rzeźby, opartej na danych zawartych w genach.

Małgorzata Sobolewska