film; wideo HD (kolor, dźwięk); plik cyfrowy; 2 min 5 s, 1920 x 1080, 16:9; ed. 2/4 + 1 AP
nr inw. DTZSP/815, zakup 2017

The Same Horizon Repeated at Every Moment of The Walk został stworzony przez duet artystyczny – Ewę Doroszenko oraz Jacka Doroszenko. Stanowi część ich wspólnego projektu audiowizualnego „Soundreaming”, którego idea opiera się na szukaniu relacji między krajobrazem a dźwiękiem. Film został zrealizowany w 2014 roku w ramach programu Artist in Residence w Fundació AAVC Hangar w Barcelonie w Hiszpanii.

W czarno-białym filmie występuje tylko jedna postać – młoda kobieta ubrana na czarno (Ewa Doroszenko). We wszystkich ujęciach czubek jej głowy oznaczony jest białym punktem, przez który przechodzi biała pozioma linia biegnąca przez cały kadr (niczym horyzont), połączona z rodzajem wskaźnika, który obrazuje pionową skalę dźwięku. Gdy kobieta się porusza, linia analogicznie przesuwa się do góry bądź w dół, co wpływa na wysokość danego tonu.

Nagranie rozpoczyna się czarną planszą, w centrum której wyświetlane są białe napisy: nazwiska autorów, tytuł filmu oraz rok (2014). Następnie na czarnym tle, po prawej stronie u góry, pojawia się (0:11) prostokątne pole z ujęciem przedstawiającym linową konstrukcję do wspinaczki w otoczeniu wierzb płaczących, których gałęzie ruszają się delikatnie pod wpływem wiatru. Po kilku sekundach (0:17) z prawej strony nadchodzi kobieta, która powoli zaczyna wspinać się na piramidę linową. Pojawieniu się postaci towarzyszy wprowadzenie pierwszego dźwięku.

Niemal równocześnie (0:18) po lewej stronie u góry zostaje wyświetlony drugie prostokątne pole, które pokazuje fragment parku lub ogrodu. Na wykafelkowanej powierzchni stoją w nieładzie krzesełka, stolik i ławka. Po kilku sekundach (0:24) z lewej strony wychodzi kobieta poruszająca się na czworakach po ławce; wprowadza kolejny dźwięk.

Prawie w tym samym momencie (0:25) poniżej pokazuje się trzecie pole, na którym widać białe drabinkowe konstrukcje w parku. Z lewej strony zbliża się do niej kobieta (0:27), uzupełniając kompozycję muzyczną o trzecie brzmienie. 
Po kilku sekundach (0:33) po prawej stronie na dole pojawia się czwarte ujęcie (tym samym zostaje zasłonięte całe czarne tło). Przedstawia rozłożyste drzewo na tle górzystego śródziemnomorskiego krajobrazu. Na jednej z gałęzi stoi kobieta, której głowa – tak samo jak w pozostałych ujęciach – jest oznaczona białym punktem i linią. Zostaje wprowadzony czwarty ton.

Przez ponad minutę (0:35-1:40) cztery nagrania wyświetlane są symultanicznie. Bohaterka, która powoli porusza się we wszystkich kadrach, każdym ruchem modyfikuje dany dźwięk i zmienia muzykę – wspinając się po drabinkach, przechodząc między krzesłami czy stąpając po gałęziach. Gdy przejdzie całą szerokość kadru, znika poza nim; równocześnie cichnie dane brzmienie. W kolejnych sekundach (1:40-1:50) nikną po kolei wszystkie pola, aż pozostanie jedynie czarne tło. Film zamyka (1:50-2:04) plansza analogiczna do początkowej, jednak zamiast tytułu wyświetla się informacja: „The video has been produced in a frame of an Art Residency Program at Fundació AAVC Hangar in Barcelona, Spain”.

Jak wyjaśniają artyści, „koncepcja filmu jest oparta na wykorzystaniu przestrzeni jako obszaru warunkującego wykonanie kompozycji muzycznej. Kompozycja kadru składa się z czterech równorzędnych ujęć, w których głowa przemieszczającej się postaci wyznacza odpowiednią wysokość dźwięku w pionowej skali przyporządkowanej do każdego ujęcia. Ten aleatoryczny kwartet ujawnia specyficzne podejście do procesu kreacji muzycznej, w którym podstawowe zależności pomiędzy elementami kompozycji są całkowicie zdeterminowane przez przypadkowe położenie aktora”.

W latach 2014-2017 film był prezentowany na licznych festiwalach artystycznych, muzycznych i filmowych zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. na CoCArt Music Festival organizowanym przez CSW Znaki Czasu w Toruniu (2017), FILE – Electronic Language International Festival w Sao Paulo (Brazylia, 2015), 11 Athens Digital Arts Festival w Atenach (Grecja, 2015), European Media Art Festival w Osnabrück (Niemcy, 2015), Interference Festival w Stoczni Gdańskiej (2015), ISEA 21st International Symposium on Electronic Art w Vancouver (Kanada, 2015) czy Festival Nomade – Cinema section,w Montrealu (Kanada, 2015). Pokazywany był również na osobnych wystawach: „Exercises of listening” w Fait Gallery w Brnie (Czechy, 2016) oraz „The same horizon repeated at every moment of the walk” w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu (2015).

Karolina Dzimira-Zarzycka