obraz; olej, akryl, folia; płótno; 29,9 x 23,9
nr inw. DTZSP/802; zakup 2017

 Obrazy Pawła Baśnika należą do cyklu stworzonego przez artystę w 2017 roku w ramach pracy dyplomowej przygotowanej na Wydziale Malarstwa i Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Promotorami pracy magisterskiej Baśnika, zatytułowanej Post mortem – obraz jako relikt osobowej świadomości, byli Łukasz Huculak oraz Wojciech Pukocz. 

W cyklu Post mortem Paweł Baśnik tworzy serię wizerunków w estetyce nawiązującej do XIX-wiecznego malarstwa portretowego bądź ówczesnej fotografii. Przedstawione twarze są jednak zdekonstruowane, zniszczone, rozmyte, pokryte plamami, jakby nadpsute. Anita Wincencjusz-Patyna opisuje serię w następujący sposób: „Tajemnicze mistyfikacje Baśnika to cykl portretów w jakimś stopniu osadzony w połowie XIX wieku, poddawany zarówno procesom twórczym młodego malarza, jak i procesom zewnętrznym: działaniu światła, wilgoci, temperatury, reakcji werniksów, pigmentów”. W ciemnej, niemal monochromatycznej kolorystyce dominuje czerń, brąz, szarość i brudny beż.

Tytuły większości prac są skonstruowane w analogiczny sposób: z inicjałów składających się z dwóch lub trzech liter oraz z zakresu lat z XIX lub XX stulecia (w jednym przypadku z przełomu XVI i XVII wieku). Takie zestawienie sugeruje, że to inicjały portretowanej osoby oraz rok jej narodzin i śmierci. Z dziewięciu prac Baśnika w kolekcji wyłamuje się obraz Caput Mortuum– noszący odrębny tytuł oraz przedstawiający ludzką czaszkę zamiast portretu.

H.E. 1871-1913 sprawia wrażenie abstrakcyjnej kompozycji zbudowanej z ciemnych, brązowych, szarych i czarnych plam. Górna część płótna została dodatkowo owinięta warstwą folii, wzbogacającą fakturę fałdami i zagięciami. Kontekst pozostałych dzieł z serii Post mortem pozwala jednak dopatrzeć się w obrazie portretu. Twarz postaci została zapewne schowana za pomalowaną folią, a w dolnej partii kompozycji widoczny jest jedynie fragment torsu.

Karolina Dzimira-Zarzycka