Krukowski Karol

Krukowski Karol

Krukowski Karol (ur. 1980) – polski fotograf, szczególnie zainteresowany relacjami zachodzącymi pomiędzy tekstem a fotografią.

W 2003 roku pod kierunkiem Piotra Komorowskiego obronił dyplom we Wrocławskiej Szkole Fotografii AFA, a w 2006 roku pod kierunkiem Wiesława Hudona –  na Uniwersytecie Zielonogórskim. Mieszka, pracuje i naucza fotografii we Wrocławiu.

Swoje projekty fotograficzne prezentował w galeriach BWA Awangarda i BWA Dizajn oraz w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Został wyróżniony Stypendium Marszałka Województwa Dolnośląskiego (2006) oraz Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011).

W 2006 roku przeprowadził we współpracy z Maciejem Bączykiem i Ośrodkiem Postaw Twórczych projekt Niewidzialna Mapa Wrocławia, który zakończył się publikacją specjalnego przewodnika po mieście. Na podstawie rozmów z osobami niewidomymi powstał katalog ponad trzydziestu miejsc, które trafiły do publikacji. Jak czytamy w opisie projektu, każde z miejsc zostało sfotografowane na podstawie historii opowiedzianej przez oprowadzającego. Docieranie do obrazu, jaki znalazł się na fotografiach, było możliwe dzięki ścisłej współpracy z niewidzącymi. Jednak odpowiedzialność za to, co ostatecznie zostało utrwalone na negatywach, z oczywistych powodów spoczywa na ich wykonawcy – Karolu Krukowskim. Tematykę związaną z Wrocławiem poruszył również w cyklu Mieszkańcy (2007).

Dwa inne projekty fotograficzne Krukowskiego zostały zaprezentowane na wspólnej wystawie w Galerii BWA Dizajn we Wrocławiu (2012). Na powstający cztery lata cykl Rozbite-marzenie składają się portrety osób bliskich artyście oraz zdjęcia istotnych dla niego miejsc. Dopełnieniem tej serii jest książka fotograficzna o tym samym tytule, nominowana do Fotograficznej Publikacji Roku 2013. Portret Gullivera i inne obrazy z dziennika Sługi (2012) to natomiast praca zainspirowana powieścią Jonathana Swifta. Krukowski prowadza do świata Guliwera nową postać, Sługę, który zostaje rzekomym autorem fragmentów dziennika oraz zdjęć wykonanych w XIX-wiecznej technice mokrego kolodionu. Zabieg ten pozwala artyście spojrzeć na przygody literackiego bohatera z innej perspektywy. Jedenaście odbitek z cyklu znajduje się w zbiorach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

Karolina Dzimira